Azja nie taka daleka

Czasami zatrzymuję się gdzieś na chwilę, czasem zostaję gdzieś na dłużej. Niekiedy czuje się samotna i tęsknię, ale poznawanie nowych osób polepsza mi humor. Spotykam świetnych ludzi m.in. w centrach medytacyjnych i z tych spotkań rodzą się są niesamowite przyjaźnie. To nadaje jakość mojej podróży!  – podkreśla Kasia Sikorska, autorka bloga Podróż to stan umysłu, która obecnie podróżuje sama po Azji.

Na swoich blogu piszesz: „Z punktu widzenia posiadania rzeczy, niewiele mam… właściwie wszystko czego aktualnie potrzebuję stłoczyłam właśnie w 55-litrowym plecaku. Mimo to (a może właśnie dlatego) mój dzisiejszy stan umysłu to nic innego jak pełnia szczęścia, bo dziś mam dwie rzeczy: bilet do Indii w jedną stronę i czas :) I tak oto, pogodzona ze sobą, zakochana w południowej Azji, otwarta na przygodę, a przede wszystkim gotowa na prawdziwe doświadczanie siebie, wsiadam do samolotu i ruszam w podróż…” Na usta ciśnie się pytanie, dlaczego zdecydowałaś się na taką wyprawę?

To nie jest tak, że nie lubiłam swojej pracy, nienawidziłam swojego życia i chciałam uciec na koniec świata. Byłam szczęśliwym człowiekiem, mieszkając w Warszawie i pracując. Zresztą poznałam w pracy fantastycznych ludzi i cały czas mam kontakt z nimi. Brakowało mi jednak poczucia celu nadrzędnego i rozwoju duchowego. Stwierdziłam, że zaryzykuję, zmienię swoje życie o 180 stopni i pojadę w taką podróż. Przyjechałam do Azji, aby rozwinąć się duchowo i spróbować czegoś innego, niż wszystko to, co do tej pory znałam. Stąd też medytacje. Po drodze spotykam wielu podróżników i każdy z nich ma refleksję na temat swojego życia i poszukuje czegoś więcej. Nie jeżdżę tylko od aśramu do aśramu, ale ważne są dla mnie także kontakty z innymi ludźmi i sama podróż, która mnie rozwija i wzmacnia. To jest typowe dla wszystkich podróżujących przez dłuższy czas.

Jak długo już podróżujesz?
Prawie sześć miesięcy w czasie których przeżyłam wiele fantastycznych i ciekawych chwil, ale…

…tęsknisz?
Tak, za rodziną, przyjaciółmi, Warszawą. Czasem myślę sobie jak miło będzie się z nimi znowu spotkać i wspaniale spędzić czas. Nie wiem kiedy to nastąpi, bo na razie nie mam jeszcze biletu powrotnego. Spędzę w Indonezji czas do końca czerwca i zastanowię się, co dalej…

Nie boisz się podróżować sama?
Nie. Ufam swojej intuicji, poza tym przestrzegam podstawowej zasady, jaką jest na przykład niechodzenie w nocy po zakamarkach. Czasem spotykam natrętne osoby, które chcą gadać i idą za mną. Staram się jednak je ignorować i one w końcu się zniechęcają. Poza tym będąc w Polsce, Azja wydaje się nam daleka i nieznana. To z kolei sprawia, że się boimy. Na miejscu zaś okazuje się, że dla tubylców to właśnie w Europie jest niebezpiecznie. Więcej dziwnych i potencjalnie niebezpiecznych sytuacji spotkało mnie np. w Paryżu niż tutaj. Czuję się tu bardzo bezpiecznie. Myślę, że pomaga mi to, że jestem otwarta i wszyscy, których spotykam są również otwarci i pomocni. Czasami zatrzymuję się gdzieś na chwilę, czasem zostaję gdzieś na dłużej. Niekiedy czuje się samotna i tęsknię, ale poznawanie nowych ludzi polepsza mi humor. Spotykam świetnych ludzi m.in. w centrach medytacyjnych i z tych spotkań rodzą się są niesamowite przyjaźnie. To nadaje jakość mojej podróży!

No właśnie, praktykujesz jogę, medytujesz…
Tu wygląda to nieco inaczej niż w Europie. U nas bardziej stawia się na aspekt fizyczny. Joga kojarzy się ludziom np. z rozciąganiem się. Ale joga to coś więcej, to styl życia. W Azji stawia się bardziej na duchowość. W Polsce medytowałam czasami, tu medytuję codziennie. To takie codzienne „oczyszczenie” głowy, podobnie jak umycie zębów. Warto oczyścić umysł z myśli, które się nam gdzieś kołaczą… Niesamowitym wrażeniem było spotkanie z Dalajlamą – byłam szczęściarą, gdyż nie planowałam tego wcześniej. Słuchanie wykładu człowieka-ikony z odległości kilkunastu metrów było zdecydowanie jednym z najbardziej poruszających chwil w tej podróży.

Masz też okazję podziwiać niesamowite widoki. Co zrobiło na Tobie największe wrażenie?
Munnar w Indiach. Niesamowite zielone gigantyczne plantacje herbaty. Przepiękny krajobraz pagórków pokrytych zielonymi dywanami listków herbaty, spowitych mgłą o świcie to jeden z piękniejszych krajobrazów jakie w życiu widziałam.

Od spraw ducha przejdźmy do spraw ciała. Co smakowitego miałaś okazję kosztować?
Najbardziej smakują mi indyjskie potrawy, ale tak naprawdę wszędzie jest pysznie. Moje ulubione danie to indyjska dosa – placek ze sfermentowanego ryżu w wielu wariantach smakowych. Pycha! Poza tym bardzo smakują mi owoce, które można dostać dosłownie na każdym kroku i kosztują kilka groszy. Szczególnie zasmakował mi rambutan, owoc podobny do liczi, ale sto razy pyszniejszy.

Na początku rozmowy wspominałyśmy o Twoim 55-litrowym plecaku. Cóż się w nim znalazło?
Trochę ubrań, w tym porządna, ciepła bluza, dobre buty i oczywiście mata do jogi. Te trzy rzeczy mam do tej pory. Większość lekkich ubrań już wyrzuciłam, bo się zużyły. Na szczęście w Azji można łatwo kupić niedrogie, lekkie ubrania, które świetnie się sprawdzają w tutejszym klimacie.

A książki?
Wzięłam kilka, ale zostawiłam je po drodze, bo były za ciężkie. W wielu hostelach są półki, na których ludzie zostawiają różne książki, których już nie potrzebują. Cały czas mam przy sobie czytnik Kindle’a, który nic nie waży i czytam ebooki.

Wiele osób czytając Twoje słowa z pewnością pomyśli, że nie każdego stać na to, aby rzucić pracę i wyruszyć w podróż…
Myślę, że to kwestia wyboru. Ktoś oszczędza i kupuje np. samochód. Ja. nie mam auta, bo pieniądze wydałam na podróż. Poza tym, oprócz biletów lotniczych (które można kupić w promocji, a poza tym przemieszczam się tylko w ramach Azji, więc nie są to duże, kosztowne odległości), podróżowanie w Azji nie jest zbyt kosztowne, z pewnością jest taniej niż w Europie. Za noclegi zwykle płacę 5-10$ za noc, jedzenie to koszt ok. 5$ dziennie. Koszt pobytu w centrach medytacyjnych jest jeszcze tańszy albo kosztuje jedynie twoją donację.

Myślisz już o tym, co będzie po powrocie?
Mam jakieś zalążki planu, ale na razie tylko w głowie. Poza tym, jak wspomniałam, ufam swojej intuicji i myślę, że to dobry podpowiadacz. Czasami nie ma co za dużo myśleć, tylko po prostu coś poczuć. Zobaczymy co będzie…

Rozmawiała Anna Krzesińska

Więcej tekstów turystycznych znajdziecie TUTAJ.