– Mimo że książka ma w tytule gęś, nie jest wyłącznie o gęsiach i chociaż pełno w niej naukowych informacji, w żadnym wypadku nie jest książką naukową. To jest książka o ptakach, po prostu, a czasami o ludziach, którzy tak jak ja mają na ich punkcie odlot i dla których ptaki i cała Przyroda są ważne…
… Opowiadając o nich, starałem się robić to tak, jak opowiada się o znajomych: co robią, gdzie żyją, co się im przydarza. Bo ptaki to nasi znajomi. Kiedy na chwilę odstawimy nasze tytuły, drogie gadżety i święte prawdy, kiedy spuścimy z tonu, okaże się, że mamy podobne problemy, a nawet ambicje i pragnienia: mieć rodzinę, a czasami święty spokój, czuć się bezpiecznym w stadzie, ale zachować własną przestrzeń. Być zdrowym i sytym, mieć szacunek swojej grupy, a nawet dobrze wyglądać i się podobać… – to fragment książki, jaką napisał właśnie Jacek Karczewski, członek stowarzyszenia Ptaki Polskie, jego współzałożyciel i pierwszy prezes, a obecnie członek Zarządu.
Choć w temacie naszych relacji z ptakami mało obecnie pozytywnych informacji i coraz częściej trafiają do nas wieści o kolejnych znikających gatunkach, Jacek Karczewski napisał też o radości, którą wciąż możemy czerpać z obcowania z tymi pięknymi istotami. O miłości, której wciąż możemy się od nich nauczyć. Jeśli tylko chcemy i zdążymy…
Jacek Karczewski podgląda ptaki na rozlewiskach Biebrzy, w Ujściu Warty, w Estonii czy na angielskich Farne Islands. Obserwuje ich zwyczaje i zachowania. Opisuje niezwykłe losy ptasich bohaterów oraz wyjątkowych ludzi, takich jak Tata Żuraw czy Kobieta Łabędź, która szlakiem ginących bewików przeleciała ponad 7 tysięcy kilometrów na motoparalotni. Wszyscy jednym głosem opowiadają nam piękną historię, która choć nie tylko o gęsiach jest, nie mogła mieć innego tytułu.
„Im bardziej nadzy jesteśmy i im głębiej zaglądamy, tym więcej widzimy podobieństw. My, ptaki i cała reszta tak zwanych kręgowców jesteśmy zbudowani według tego samego planu: czaszka, dwoje oczu, otwór gębowy, dziób czy usta – w gruncie rzeczy mało istotne. Kręgosłup, przednie kończyny – ręce lub skrzydła – klatka piersiowa, miednica, nogi.
Nasze serca różnią się przede wszystkim wielkością. Naszych zarodków nawet nie umielibyśmy odróżnić. W końcu wszyscy pochodzimy od tego samego przodka i jesteśmy ze sobą spokrewnieni. Jest nas przy tym tak wielu – podobnych i jednocześnie zachwycająco różnych. Przyznam, że nie rozumiem ludzi zapatrzonych w siebie lub w kosmos, którzy nie dostrzegają piękna i bogactwa życia na ziemi.
Tak samo jak nie rozumiem tych, którzy niszczą je i zabijają dla własnej przyjemności lub egoistycznego, krótkowzrocznego zysku. Czasy dla ptaków i ziemskiej bioróżnorodności są trudne, więc o rzeczach niewygodnych też tutaj wspominam…”
Książkę można nabyć tu.
Fot. ma charakter poglądowy, źródło jestemnaptak.pl